ของขวัญปีใหม่

ลมหนาวหนาวผ่าวผ่านพาดก็ขาดห้วง
ไฟหลายดวงล่วงดับลงลับหล้า
ถนนใหญ่ไร้ยวดยานจะผ่านตา
ชานชลาเปลี่ยวร้างว้างผู้คน

เท้าน้อยน้อยค่อยยันขึ้นชันร่าง
ตรงริมทางพลางตามองท้องถนน
เงียบจริงหนอคืนนี้ไม่มีคน
เด็กหญิงบ่นอยู่คนเดียวก่อนเลี้ยวไป

เท้าน้อยน้อยค่อยเกร็งเขย่งเท้า
ตรงตรอกเงาเหงาลึกของตึกใหญ่
ถังขยะใบนี้ไม่มีอะไร
ถังใบใหม่ใบนั้นนั่นอาจมี

มือน้อยน้อยค่อยคลำอย่างลำบาก
มีเพียงซากกระดูกไก่ในใบนี้
กับข้าวเหนียวห่อพับทับอีกที
เด็กหญิงคลี่ขึ้นดมพลางอมยิ้ม

ปากน้อยน้อยค่อยเคี้ยวข้าวเหนียวซีด
นิ้วแคะรีดเศษเนื้อไก่พอได้อิ่ม
เด็กหญิงมองอีกจุดหมายพลางพรายยิ้ม
ตั้งอยู่ริมบาทวิถีมีอีกใบ

ลมหนาวหนาวผ่าวผิวอยู่หวิวหวาม
หนาวอยู่ท่ามดิถีของปีใหม่
เท้าน้อยน้อยค่อยคลำออกย่ำไป
เปิดของขวัญชิ้นใหม่ที่หมายตา


แด่ เด็กหญิงคนเมื่อสักครู่

ที่คั่นหนังสือ

จดหมายจากปลายขนำ/พี่ท่านธุลีดิน

น้ำตาไม้

☉ขื่นเข่นเข็นขุกสุกไหม้
ตาไม้แตกปมขมเข้ม
เคลือบขุ่นฝุ่นลมตมเต็ม
ลามเล็มรอยแผลแผ่วง

เติบกลางเกาะน้อยต้อยติด
เบียดชิดบิดเบือนเลื่อนโล่ง
ใช่ล้อมด้วยน้ำลามลง
แต่คือกลางดงคอนกรีต

รดด้วยไอเสียไอสาบ
ซึมซาบรากเซียวเรียวรีด
เซาะซับกากดินกินกรีด
ซมซีดซากเขียวเรียวใบ

แคระแกร็นแข็งแห้งเกร็งทั่ว
ตมตุ่มตามัวหม่นไหม้
ก้านโกร๋นกิ่งกร่อนกล้อนไป
..
..
จึงตุ่มตาไม้ไร้น้ำตา ฯ