ในราตรี

เมฆก็ราวสักแค่เงื้อมให้เอื้อมเมฆ
ดาวก็เฉกจะกระพริบให้หยิบฉวย
จันทร์เสี้ยวแขวนแค่แขนคว้าถ้านาดนวย
ลมระรวยลอกระรื่นในดื่นคืน

ทิ้งร่างลงนอนราบอาบแสงฟ้า
กระพริบตายังพร่าพราวดาวทั้งผืน
กระจ่างจันทร์กระแจะคมนวลกลมกลืน
น้ำค้างชื้นชื่นกำซาบอาบผิวกาย

พฤกษาป่านานาในนาสิก
แว่วระริกเกลียวธารทองทำนองสาย
ดุริยางค์ดนตรีวารีพราย
แผ่วแผ่ผายอยู่ผะแผ่วในแนวไพร

เรไรคลอต่อทำนองร้องขานรับ
แว่วแว่วเสียงในเคลิ้มหลับ จะหลับไหล
วิหกขันจากชันพงแต่ดงไกล
เกรียวใบไผ่กราวใบเพรียวในเกรียวลม

กำจายกล่อมกลิ่นรินรวยช่างรวยรื่น
ท่วงทำนองของดื่นคืนกลืนประสม
ในเคลิ้มหลับช่างจับทรวงห้วงอารมณ์
จวบล่วงจมสู่นิทราในราตรีฯ


ที่คั่นหนังสือ