จดหมายจากปลายขนำ/พี่ท่านธุลีดิน

☉ในราตรีตรงนี้ไม่มีแสง
เรื่อยสายลมโรยแรงมาแฝงฝัน
ยังลืมตาผวาตื่นผ่านคืนวัน
สงัดงันในโลกสงบเงา

รัตติกาลคลี่ม่านมานานเนิ่น
ยังคล้ายเพลินย่ำไปในความเหงา
กระซิบเสียงเสภามาแผ่วเบา
จึงแนบเนามิตรอักษรเป็นคอนเคียง

ในโลกฝันอันร้างอ้างว้างนัก
ได้พิงพักดวงใจแม้ไร้เสียง
อุ่นอักษรกลอนหวานจารจำเรียง
ก็สุขเพียงสวรรค์วิมานแมน

ป่านฉะนี้ส้มลิ้มคงหลับฝัน
แลท่านคั่นก็คงกรนจนสุขแสน
ณ ราตรีกระจ่างทั้งดินแดน
คงเหมือนแม้นอมฤตดุสิตา

เรื่อยสายลมโชยช้ามาฉ่ำชื่น
เย็นระรื่นคืนคล้อยละห้อยหา
ผ่านราตรีอีกครู่สู่ทิวา
ฝากสายลมอักษรามากล่อมนอน ฯ