11 พ.ค. 2551

คำถาม

สายลมหนึ่งหยุดนิ่ง ข้าพเจ้ากลับยินเสียงอีกสายลมหนึ่ง

ท่วงทำนองหนึ่งร้องร่ำ ข้าพเจ้ากลับยินเพียงเสียงที่แปลกปร่า

วิถีชีวิตกำลังดำเนิน ข้าพเจ้ากลับพบความขัดแย้งในจิตใจ

ข้างนอกนั่นฝนกำลังพรำสาย ข้าพเจ้ากลับสัมผัสถึงน้ำตาข้างใน

ข้าพเจ้ากำลังเป็นอะไร?!

ยินเสียงมิตรฝากไว้ ข้าพเจ้ารับรู้ด้วยหัวใจ ไร้คำตอบเอื้อนเอ่ย จนกว่าข้าพเจ้าจะเข้าถึงซึ่งคำถาม และนั่นย่อมคาบเกี่ยวกับเวลา


เจอกันเมื่อเจอกัน ทุกท่าน

1 ความคิดเห็น:

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

ท่านคั่นขอรับ

ลองชั่งใจ..

ถนัดไหมที่จะอยู่กับตัวเองแต่เช้าจนเย็น
ไม่เบื่อที่จะอ่านหนังสือเป็นบ้าเป็นหลัง
มีรายได้เพียงยังชีพอย่างกระเหม็ดกระแหม่ (รวมถึงครอบครัวและลูก ๆ)
ปฏิเสธโอกาสทางการเงินต่าง ๆ
ยอมทุมเทเวลาฝึกฝนห้าปี

เขียนหนังสือเป็นได้เพียงงานอดิเรก ขออย่าเผลอนำไปเทียบเป็นงานประจำ (ท่านเจ้าสำนักก็ทำเป็นงานอดิเรกกระทั่งผลงานเป็นที่ยอมรับ มีจำนวนเล่มมากพอเลี้ยงชีพจึงทำเป็นงานประจำ ท่านนิ้วฯ ปัจจุบันยังทำงานประจำ ท่านประภัสสรยังเป็นนักการฑูตแต่มีนิยายต่อเนื่องไม่เคยขาดหาย)

ท่านทั้งสามต่างกับคนทำงานอื่น ๆ ตรงที่ทุ่มเทเวลาว่างทั้งหมดให้เขียนหนังสือ

งานประจำที่ต้องเลือกเป็นเรื่องหนึ่ง เขียนหนังสือเป็นอีกเรื่องไม่ควรนำเป็นเงื่อนไขกับงานประจำ

ขออย่าได้คิดไปว่าข้าพเจ้าพล่อยวาจาโดยหาได้รู้ความ เพียงหวังวางถ้อยคำไว้เผื่ออักขระอัปลักษณ์จะมีบ้างบางตัวสามารถปลอบโยนความรู้สึกท่านยามนี้

คารวะ
ธุลีดิน