สายลมหนึ่งหยุดนิ่ง ข้าพเจ้ากลับยินเสียงอีกสายลมหนึ่ง
ท่วงทำนองหนึ่งร้องร่ำ ข้าพเจ้ากลับยินเพียงเสียงที่แปลกปร่า
วิถีชีวิตกำลังดำเนิน ข้าพเจ้ากลับพบความขัดแย้งในจิตใจ
ข้างนอกนั่นฝนกำลังพรำสาย ข้าพเจ้ากลับสัมผัสถึงน้ำตาข้างใน
ข้าพเจ้ากำลังเป็นอะไร?!
ยินเสียงมิตรฝากไว้ ข้าพเจ้ารับรู้ด้วยหัวใจ ไร้คำตอบเอื้อนเอ่ย จนกว่าข้าพเจ้าจะเข้าถึงซึ่งคำถาม และนั่นย่อมคาบเกี่ยวกับเวลา
เจอกันเมื่อเจอกัน ทุกท่าน
11 พ.ค. 2551
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
1 ความคิดเห็น:
ท่านคั่นขอรับ
ลองชั่งใจ..
ถนัดไหมที่จะอยู่กับตัวเองแต่เช้าจนเย็น
ไม่เบื่อที่จะอ่านหนังสือเป็นบ้าเป็นหลัง
มีรายได้เพียงยังชีพอย่างกระเหม็ดกระแหม่ (รวมถึงครอบครัวและลูก ๆ)
ปฏิเสธโอกาสทางการเงินต่าง ๆ
ยอมทุมเทเวลาฝึกฝนห้าปี
เขียนหนังสือเป็นได้เพียงงานอดิเรก ขออย่าเผลอนำไปเทียบเป็นงานประจำ (ท่านเจ้าสำนักก็ทำเป็นงานอดิเรกกระทั่งผลงานเป็นที่ยอมรับ มีจำนวนเล่มมากพอเลี้ยงชีพจึงทำเป็นงานประจำ ท่านนิ้วฯ ปัจจุบันยังทำงานประจำ ท่านประภัสสรยังเป็นนักการฑูตแต่มีนิยายต่อเนื่องไม่เคยขาดหาย)
ท่านทั้งสามต่างกับคนทำงานอื่น ๆ ตรงที่ทุ่มเทเวลาว่างทั้งหมดให้เขียนหนังสือ
งานประจำที่ต้องเลือกเป็นเรื่องหนึ่ง เขียนหนังสือเป็นอีกเรื่องไม่ควรนำเป็นเงื่อนไขกับงานประจำ
ขออย่าได้คิดไปว่าข้าพเจ้าพล่อยวาจาโดยหาได้รู้ความ เพียงหวังวางถ้อยคำไว้เผื่ออักขระอัปลักษณ์จะมีบ้างบางตัวสามารถปลอบโยนความรู้สึกท่านยามนี้
คารวะ
ธุลีดิน
แสดงความคิดเห็น