รอยต่อ...

อัสดงส่งแสงสีแดงเหลือง
ลมลอยเอื้องแผ่วผะทะผิวผืน
ชั่วขณะ ณ ตะวันบรรจบพื้น
และลอกคลื้นเคลื่อนคลอ ต่อต่อกัน


ทรายละมุนจึงหนุนนั่งลงทั้งร่าง
ทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง กระทั่งฝัน
ปลดอารมณ์มาชมชื่นผืนตะวัน
ที่แบ่งสรรผันอีกร่างกลางนที


เสพ ซึม ซับ สรรพสิ่งอยู่นิ่งเงียบ
พิจความเรียบที่ผลิบานผ่านวิถี
กระเซ็นคลื่นกล่อมกมลทิพย์ดนตรี
กระซ่านทีดุจวรรคร้อยถ้อยทำนอง


อัสดงยังคงแสงแต่แรงล้า
ทอดกายา,ฟ้าโรยแรง,แสงระหอง
ขลิบขอบเขาเข้าเทาทบกลบขลิบทอง
ประดุจมองเหมือนภาพศิลป์ในจินตนาฯ


ตะวันผละเตรียมจะลงตรงปลายเขา
จันทร์รางเงาอยู่รำไรในเวหา
ซ่อนซบเมฆอยู่เฉกเช่น,คอยเวลา
ผัดเปลี่ยนหน้ากับตะวันในทันใด


กระพริบดาวเริ่มพราวพริ้มยิ้มระรื่น
อีกดึกดื่นจะคืนค่ำย่ำสมัย
อัสดงก็คงแสงอยู่รำไร
ช่างจับใจ ในความงาม ท่ามฯทะเล