ปณิธานนักเดินทาง

ด้วยหัวใจข้าจักไปถึงปลายทาง....

จะสิ้นใจเสียก็ช่าง ระหว่างถึง
จะเจ็บเอียนเจียนกระอักจักหมายพึง
ถึงที่หนึ่งซึ่งเฝ้าฝัน(ถึง)มันมานาน


อกเพียงศอกจะออกเดินให้เกินกล้า
ขอทายท้าทางทุรฯอย่างฉะฉาน
ขอโจนใส่ความถดท้อทรมาน
จักก้าวผ่านด้วยหัวใจ ให้ฟ้ามอง


ภูฯตระหง่านจักก้าวผ่านอย่างหาญห้าว
ทุกท่วงก้าวคือแรงไฝ่ใจสนอง
ทุกปีนป่ายคือไฟฝันแห่งครรลอง
ทุกหม่นหมองคือแรงเลื่อนให้เคลื่อนไป


มหาทะเลหากว้าเหว่เกินคะเนคาด
จะว่ายวาดอย่างกัดฟันไม่หวั่นไหว
โพ้นขอบฟ้า ฝั่งฝัน หากมันไกล
ขอท้าวัดด้วยแรงใจ ให้รู้กัน


แด่ กำลังใจที่ยังโผล่มาให้ได้เห็น