เสียงโลก

ถึงทุกผู้หากรับรู้เสียงกู่เรา
จงหยุดเฝ้าหยุดฝันถึงวันใหม่
จงหยุดร้องหยุดรำสำราญใจ
จงหยุดใช้หยุดผลาญ เราอานเอียน


ถึงสายลมที่พัดห่มเราอยู่ร่ำ
จงหยุดทำระลอกลื่น เราคลื่นเหียน
จงหยุดพัด หนัก-เบา เราวิงเวียน
เราอ่อนแอจวนเจียน จะขาดใจ


ถึงป่าเขาอย่าทิ้งเราให้หนาวเนื้อ
ไยไม่เหลือสักผืนพรมไว้ห่มให้
ไยพากันล้มหายตายจากไป
ไยเหลือไว้เพียงโคนกอ ตอแห้งกรัง


ถึงพระอาทิตย์ไยวิปริตอำมหิตนัก
แสงท่านหนักปานผลาญเผาเราทั้งหลัง
ยิ่งนานเข้าแสงร้อนเร่าเข้าประดัง
เผาให้พังกันไปข้าง หรืออย่างไร


ถึงทุกผู้หากรับรู้เสียงกู่เรา
จงหยุดเฝ้าหยุดฝันถึงวันใหม่
จงหยุดร้องหยุดรำสำราญใจ
เราคงไร้ซึ่งแรงหมุนจะจุนเจือ



แด่ โลก