เจ้าก้อนเมฆบิดกายคลายขี้เกียจ
แสงแดดเสียดลอดช่องโหว่โผลตามสาย
เบียดรูเมฆให้แยกเลื่อนให้เงื่อนคลาย
แทรกขยายพอได้ที่ คลี่แสงพลัน
โปรยไออุ่นเป็นละออง จากท้องฟ้า
แผ่ลงมาทาทาบอาบคิมหันต์
สว่างไสวให้ได้รู้ วันเป็นวัน
ดอกแดดคั่นเมล็ดฝนต้นฤดูกาล
เหล่าใบไม้ขยายกลีบ รีบอาบแดด
น้ำค้างแผดเป็นละออง ของสสาร
เหล่าผีเสื้อเริงระบำพร้อมทำการ
ล่าน้ำหวานอันหอมหวล มวลดอกดิน
สวัสดีเจ้าแสงทองของวันใหม่
ขอบคุณไออันละมุนที่กลุ่นกลิ่น
อิ่มแอมใจและอาบไล้ทุกชีวิน
อย่าพึ่งสิ้นแสงกล้า อันน่าภิรมณ์
แดดแรกของฤดูฝน
6 ส.ค. 2550
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น