คน!

ไยจึงเดินไปอย่างเขลาเล่ามนุษย์
ไยไม่หยุดปลดแอกที่แบกบ่า
ไยยังย่างอย่างบ้าคลั่งอย่างเป็นมา
ไยต้องล่าเหยื่ออาหาร เพียงจานเดียว!


มิใช่หรือผองเราคือสัตว์ประเสริฐ
วิถีเกิดเพียงเก็บผลหล่นมาเคี้ยว
ไม่เคยเห็นกินหมดผลสักหนเดียว
ความหวานเปรี้ยวยังไม่ทันได้กลั่นรส


ออกกระหายป่ายปีนอย่างตีนถีบ
ตะลานรีบปีนไปหมายผลสด
จะฟกช้ำอย่างไรไม่ท้อทด
ด้วยแรงรสราคะ 'กูจะเอา'


ชีวิตคนต้องทุรนเพียงนั้นหรือ
ไหนว่าคือผู้สิ้นหมดแห่งรสเขลา
ไหนว่าใช้อารยธรรมน้อมนำเอา
แล้วนั่นเล่า ความกระสัน มันคือใคร!


หรือ..
เราโดนสาปกลับสู่คราบเดรัจฉาน
ความต้องการอยู่ในตัวชั่วอายุขัย
ขย้ำเหยื่อเพื่อความอยากที่มากไป
หรือเราใช้เพียงสองขา ถ้าจะต่าง!


ด้วยความขอบคุณสหายพี่ท่านธุลีดิน ที่ชีแนะและขัดเกลาบางท่อนบางตอน